Miłość

Miłość wtedy będzie doskonała, gdy posiądziemy przedmiot tej miłości, którym jest sam Bóg; ale Boga można posiąść całego i doskonale dopiero w ojczyźnie, a nie już teraz na wygnaniu. A zatem, jako że duszy nie jest dane całkowite posiadanie Boga na tym naszym wygnaniu, to i miłości nie można posiadać w pełni, póki dusza pielgrzymować będzie po tej ziemi.

Miłość i bojaźń winny chodzić w parze. Bojaźń bez miłości staje się tchórzliwością. Miłość bez bojaźni staje się zarozumiałością. Miłość bez bojaźni nie zna roztropności i powściągliwości, nie stara się dowiedzieć, dokąd zmierza, i wówczas potrzebny jest inny środek; kara.

Miłość nie objawia się w uczuciach, ale w tym, że dążysz do Boga, a kto podejmuje taki wysiłek w ciemności, ten ma większą zasługę. Miłość, która rodzi się z szacunku i ciągłego poszukiwania, jest bardziej czysta niż miłość, na którą składają się uczucia i uniesienia. 

Pierwszą cnotą, której potrzebuje dusza zmierzająca do doskonałości, jest miłość, a za siostry ma ona radość i pokój. Ponieważ jednak dusza, dopóki znajduje się w stanie pielgrzymowania, nie będzie nigdy mogła osiągnąć miłości doskonałej, to tym samym i pokój tej duszy nie będzie mógł być nigdy doskonały. 

Największą jest ta miłość, która wyrywa dusze związane przez szatana i zdobywa je dla Chrystusa. 

Zawsze miejmy zapalony w sercu płomień miłości i nie traćmy nigdy odwagi, a gdy przyjdzie na nas jakieś przygnębienie czy słabość ducha, biegnijmy do stup krzyża, zanurzmy się w niebiańskie wonie, a niewątpliwie zostaniemy wzmocnieni. 

Kochajmy miłość i wprowadzajmy ją w czyn; jest ona tą cnotą, dzięki której stajemy się dziećmi jednego Ojca w niebie; kochajmy i czyńmy miłość, bo jest ona przykazaniem Boskiego Mistrza; tym, co rzeczywiście może nas odróżnić od innych, jest miłość okazywana w czynach.

Miłość jest darem największym; to w tej cnocie dusza się uświęca.

Bądź spokojny o to, czy jest w twym sercu Boża miłość. I jeśli to twoje pragnienie nie jest zaspokojone, jeśli czujesz, że zawsze masz pragnienie miłości doskonałej i nie udaje ci się jej posiąść - znaczy to, że nie możemy ani nie powinniśmy zatrzymywać się na drodze Bożej miłości i świętej doskonałości. 

św. Ojciec Pio 

Stygmaty wiary, s. 47-49

Ps. Zapraszam Cię do odwiedzenia i polubienia mojej strony św. Ojciec Pio na Facebooku. Dzięki temu będziesz zawsze na bieżąco. Zachęcam Cię również do komentowania. Pozostaw po sobie tutaj jakiś ślad.